miércoles, 22 de enero de 2014

A estratégia d'o $i$t€mⒶ

O corrupto sistema á o que somesos hi somos —o $i$t€mⒶ— no aspira á res més que á estar un sistema autopoietico, si hemos á fer servir a faramallosa e bofa paroleria de sociologos como Niklas Luhmann e parellanos.
O caso ye que o corrupto sistema á o que somesos hi somos —o $i$t€mⒶ— no dubda mica en destruir bels elementos suyos como respuesta á las perturbacions d’o médio ta que asinas, encara que o sistema cámbie estructuralment, o rete que fa permaneixca estable durant tota a suya esisténcia, mantenindo a identidat d’o mesmo —seguntes dicivan Maturana e Varela ta l’ambito d’a biologia— e que —seguntes as progecions que Luhmann prevó dimpués de fer servir ta os estúdios socials— seiga o própio sistema o que construiga os elementos que lo conforman.
O caso ye que, dende fa qualques semanas e como parte d’a campanya que o $i$t€mⒶ apresta t’as eslecions europeuas, imos veyendo diferents movimientos ta sayar d’achiquir una esferra en as votacions de mayo. Bels eixemplos:
1) Fa una semaneta se nunciava o naiximiento d’un nuevo partito, VOX, como alternativa á la decadéncia e ruina moral e economica que nos secute. ¿Alternativa? Prou que no. No solo hi son os de siempre —beluns encara nos ne alcordamos de quan o exministro d’a UCD Ignacio Camuñas feva campanya en favor d’a constitucion d’o 78 asegurando, entre atras muitas mentiras, que as autonomias enfortivan a unidat d’a Pátria, guaranciavan a igualdat de toz os espanyols e amilloravan l’alministracion en acercando-la á os ciudadanos— sino que esfienden os mesmos ideals que nos han feito arribar dica aquí: “VOX es un proyecto político para la renovación y el fortalecimiento de la vida democrática española” afirma justo en l’emprencípio o suyo manifiesto fundacional, quan ye precisament ixa vida democrática española a que nos ha traito esta postema que nos emponzonya. ¿Ta qué naix pues este partito? ¿Ta sacar-le votos á o PP? Me creigo que ye més bien ta espardir entre tres partitos —UPyD, Movimiento Ciudadano e agora tamien VOX— o malestar ent’o PP e fer esbafar a carranya ciudadana entre diferents opcions chiquirrinas que se presentan como regenaderas pero son controlatas per as mesmas mans que hue nos afogan.
Ademés, e per si alcaso, pareix que tamien participará n’as eslecions una atra fuerça politica: Podemos, empentata per lo televisivo Pablo Iglesias. Asinas, os descontentos con o PSOE podran trigar entre UPyD, Movimiento Ciudadano e esta nueva alternativa —IU no solo ye parte d’o sistema, sino que en ye uno d’os suyos alacez—. ¿Qué millor traça d’esfer-se d’a indignacion general que confiar-le-ne á un bamboso barbol? ¿Cal ricordar que mesmo Ruiz Mateos plegó en o parlamento europeu quan o PSOE de González yera o súmmum d’a corrupcion? ¿Per qué no podria fer-lo agora este atro aprendiz de clown? M’almira que no le’n haigan pidito á o Gran Wyoming? Encara les vaga.
2) E qué dicir de Gamonal. Independientement d’a raçon que os vicinos tenevan —e tienen— ta esfender-sen d’as cacicadas d’os suyos caporals, a verdat ye —en a mia opinion, claro— que los ha manipoliato dende a zurda e dende a dreita igual como manipolion —dende a zurda e dende a dreita­— o 15-M, que ya ni existe ni ilusiona ni menaça sisquiera.
Per un costato, se’n guardan d’a reaccion popular fendo-la esbellugar els —o $i$t€mⒶ— en chiquetas barallas inofensivas; igual como quan en a Guerra Freda os USA e a URSS provocavan numbrosos conflitos de baixa intensidat ta mantener o suyo status quo —¿qué se les davan á els os muertos en ixas guerras que ni titolars en a prensa per un regular mereixevan?— u como fa agora o NOM con tota mena de revolucions, guerras u atentatos terroristas.
Per un atro costato, movilizan á os suyos partidários. Mientres IU —ixe PSOE bis— ençuriza á las cricas suyas con os viellos lemas sanguinosos d’a guerra civil, o PP —ixe PSOE bis— ixorronta á las suyas ramadas con imágens de bellas decenetas de golagutans cremando contenedors mientres fan bailar trafallons tricolors. D’ixas carranyas e ixes miedos, bels votos en quitaran, pro á fes que sí.
3) E ta rematar, l’alborto. ¡Qué bestieças no hemos havito á sentir estes dias! E de nuevas, ta movilizar partidários d’as dos caras d’o $i$t€mⒶ.
Asinas, tota a oposicion —parlamentária e extraparlamentária— desagera o suyo desagerato aquelarre infanticida, fa mover á las suyas mullerotas e homenoz en esfensa d’una sobirania d’o cuerpo. ¿Que qué ye ixo? Pos que yo puedo fer con o mio cuerpo o que me pete. Mesmo  —e si me lo pide o body— matar atros cuerpos. Perque claro, á estes homenoz e mullerotas no les charres de l’alma, que els son uns desalmaus.
Tanimientres, o guvierno d’a nacion —e as suyas organizacions/agendas de colocacion satelites— presenta como una fita d’a esfensa d’a vida un progecto de lei que refirma e confirma a lei de 1985. Per si alcaso, apareixen bellas voces respuleras en o própio PP ta fer creyer —bueno, Mariano ye un buen hombre que fa o que puede á pesar d’as circunstáncias— que este mal ye un mal menor. ¡Qué digo mal menor! ¡Este progecto de lei que refirma e confirma a lei de 1985 ye una fita n’a esfensa d’a vida! ¿No hez visto alcaso a manifestación d’este cabo de semana en París? Somos a envídia d’a civilizacion occidental.
Á la finitiva e tornando ta l’emprencípio pero sin fer servir o bofo parlage d’a sociología: 
Se vogliamo che tutto rimanga come è, bisogna che tutto cambi. 
Giuseppe Tomasi di Lampedusa Il Gattopardo (1958).
Ixa ye a estratégia d’o sistema: Si queremos que tot contine como ye, cal que tot cámbie. No asperez que o $i$t€mⒶ permitirá garra reforma que menace sisquiera a suya identidat, a suya eséncia. Solo que o Reino de Dios nos ferá libres. Mesmo un autor tan poco cristiano como Wells reconeixió:
This doctrine of the Kingdom of Heaven, which was the main teaching of Jesus, and which plays so small a part in the Christian creeds, is certainly one of the most revolutionary doctrines that ever stirred and changed human thought.
H. G. Wells, The Outline of History (1920).
[Esta dotrina d'o Reino d'os Cielos, que ye a ensinyança principal de Gesús e que no fa que una chiqueta parte en o credo cristiano, ye ciertament una d'as dotrinas més revolucionárias que nunca haiga feito esbellugar e transformar o esmo humano].
Amanemos o Reino de Dios. Tot atro quefer ye perdemés.