lunes, 28 de junio de 2010

Un atro eixemplo de cómo malfurriar os nuestros diners

Esta ye una puenda d’ajustes e retallatas economicas. U asinas havria a estar. Pero, ospas, no falta que un anyet t’as venients esleccions e, alavez, ya se sabe…
A noticía ye a siguient: a DGA gastará bels 120.000 euros –20 millons d’as viellas pecetas– en dos estúdios que l’aduyen a saber qué pensamos os aragoneses d’o Executivo autonomico e os servícios que fa. Ye dicir, quieren saber a nuestra opinion sobre a suya gestion, ta, dicen els, endreçar as accions futuras e desfer os errors pasatos. Ta ixo, han afirmato recientement dos firmas –la una madrilenya e la otra aragonesa– ta que les den treslau sobre estas qüestions.
Os dos informes s’han tramitato como contratos menors –ye dicir, sin concurso publico– e a traviés d’un procedimiento negociato con bellas empresas. Seguntes marca la lei, o suyo importe no puede pasar d’os 60.000 euros (estos quedan tasament 1.000 euros per debaixo).
O primero d’os informes, l’ha encargato o Departamento de Vicepresidéncia. Ye "una investigación sociológica sobre la percepción que tienen los ciudadanos aragoneses sobre el Gobierno de Aragón y los servicios públicos que presta". O contrato s’adjudicó a la firma madrilenya Luis Martín de Dios S. A. o 20 de abril e se tramitó de traça urgent. O suyo coste puya dic’os 59.000 euros més IVA.
Precisament, os presupuestos d’este exercício preveyevan una tallata d’os diners destinatos a esta mena d’estúdios d’un 20%. A DGA tiene ta estianyo un presupuesto de 10,9 millons d’euros ta estúdios e treballos tecnicos.
En o caso d’o segundo contrato, o estúdio se centra més en a participacion ciudadana e a suya concrecion en l’ambito local. Encargato per lo Departamento de Presidéncia s’adjudicó, a primers d’este mes, a la firma zaragoçana Milenium 3 Servicios de Gestión del Conocimiento S. L. O importe d’adjudicacion plega n’os 58.300 euros més IVA.
E tot esto quitato d'os nuestros diners, agora quan toz prevamos de gastar soque o justet e nos miramos dic'o zaguer centimet. Este país fa fástio.

jueves, 24 de junio de 2010

O PSOE, a burka e os crucifixos

Ahiere, en o senato, o PSOE tornó a fer buena preva d'a suya indecéncia intelectual e moral; qualcosa que, ye verdat, ya no almira a garra gent.
Sí, os mesmos que quieren sacar os crucifixos d'os espácios publicos s'oposon, sin tritolar sisquiera, a que se i viede a burka. Els, que s'emplenan a boca charrando d'a dignidat d'a muller.
A senadora Patricia Hernández sayó d'esfender a suya vergonyosa posicion con intervencions como: "nuestro grupo está más por el diálogo con las administraciones y comunidades musulmanas, con la educación desde el respeto y la igualdad, con las acciones de sensibilización, y con el fomento de la integración".
Án ye ixe respecto quan se tracta, per eixemplo, d'o crucifixo, un simbolo cristiano, tradicional en as Espanyas dende fa més de 2000 anyos, e que no altroxa a dignidat de dengun, sino tot o contrário?
Pero a culpa ye nuestra. A veyer si os catolicos emprencipiamos a reaccionar. E reaccionamos en traças e como cal.

miércoles, 23 de junio de 2010

Bellas conseqüéncias d'a crisis

A tasa de natalidat ha caito un 5% en Espanya, qualcosa que no sucedeva dende 1999. Tamien en Aragon, per primer vegata dende 2001, bi ha havito una baixata en a natalidat, aquí dimpués de nueu anyos a l’arreu creixendo. En Aragon, esta baixata ha tenito incidéncia en o creiximiento vegetativo, que se saldó negativament en 157 personas.
Ademés d’a crisis economica, qualcosa havrá havito a veyer-bi o crimen de l’alborto. A beluns les faría honra ricordar que as crisis economicas gosan venir quan b’ha una crisis moral.
E, en charrando d’economia e de moral, hemos sabito, tamien ahiere, que mientres o numbro de ricos en Espanya creixió en 16.000 personas o pasato anyo 2009, e plega ya en os 143.000 seguntes un informe feito per Merrill Lynch Global Wealth Management e Capgemini, son, de vez, per cada dia més os espanyols que tienen muitas dificultaz ta fer-se o preu a fin de mes. A beluns les faria honra ricordar que o liberalismo, ye dicir: o capitalismo, ye pecato.

martes, 22 de junio de 2010

Memória historica

Agora que beluns no fan que parlar d’a memória historica ta asinas, en manipoliando o pasato, poder fer o present a o suyo implaz, ye menister ricordar bels datos.
O numbro de cristianos martiriciatos, per a suya fe, no pas per garra vinculacion ideologica, durant a guerra civil, seguntes o estúdio d’investigacion historica d’Antonio Montero Moreno, publicato en 1960, puyava ta 6.832, d’os quals 4.184 perteneixevan a o clero secular; doce yeran bispes; un yera alministrador apostolico; qualques yeran seminaristas; 2.365 religiosos e 238 yeran religiosas.
En atro estúdio posterior, feito ta parar o catalogo d’os mártirs cristianos d’o sieglo XX, demandato per lo Papa Juan Pablo II en a celebracion d’o Gran Jubileu de l’Anyo 2000, o historiador Vicente Cárcel Ortí fabla de diez mil mártirs espanyols asesinatos en o devant dito periodo. Os datos son os siguients: doce bispes, un alministrador apostolico, bels siete mil mosens, religiosos e religiosas, e arredol de tres mil seglars, buenacosa d’els perteneixients a Acción Católica.
Ye menister ricordar tamien que l’anticatolicismo salvage e l’engalce religioso emprencípia ya dende o primer dia que se proclama a republica e que no responde pas, como nos quieren fer creyer agora bels historiadors, a garra reaccion popular incontrolata devant de l’Alçamiento Nacional. Asinas, historiadors d’o pretígio de Hugh Thomas reconeixen:
En ninguna época de la historia de Europa, y posiblemente del mundo, se ha manifestado un odio tan apasionado contra la religión y cuanto con ella se encuentra relacionado
Hugh Thomas, La República Española y la Guerra Civil, pg. 257, ISBN 84-7530-847-X
U o tamien historiador e hispanista Stanley Payne testimónia:
La persecución de la Iglesia católica fue la mayor jamás vista en Europa occidental, incluso en los momentos más duros de la Revolución francesa.
Os asesinatos empencipion ya durant a revolucion d’Asturias de 1934, empentada per lo PSOE, an que trobon a muerte 34 religiosos en episódios como l’asesinato d’os ueito germanos de La Salle e un pair pasionista d’a val de Turon, e resulton danyatas u destruyitas 58 ilésias, o palácio bispal e a Cambra Santa d’a Seu d’Oviedo.
Ta fer-se bella ideya sobre a bestieça e grandária d’o engalce ye prou con reproducir as parolas d’o ministro republicano Manuel de Irujo y Ollo en o suyo memorándum presentato a o consello de ministros o 7 de genero de 1937:
La situación de hecho de la Iglesia, a partir de julio pasado, en todo el territorio leal, excepto el vasco, es la siguiente: a) Todos los altares, imágenes y objetos de culto, salvo muy contadas excepciones, han sido destruidos, los más con vilipendio. b) Todas las iglesias se han cerrado al culto, el cual ha quedado total y absolutamente suspendido. c) Una gran parte de los templos, en Cataluña con carácter de normalidad, se incendiaron. d) Los parques y organismos oficiales recibieron campanas, cálices, custodias, candelabros y otros objetos de culto, los han fundido y aun han aprovechado para la guerra o para fines industriales sus materiales. e) En las iglesias han sido instalados depósitos de todas clases, mercados, garajes, cuadras, cuarteles, refugios y otros modos de ocupación diversos, llevando a cabo -los organismos oficiales los han ocupado en su edificación obras de carácter permanente. f) Todos los conventos han sido desalojados y suspendida la vida religiosa en los mismos. Sus edificios, objetos de culto y bienes de todas clases fueron incendiados, saqueados, ocupados y derruidos. g) Sacerdotes y religiosos han sido detenidos, sometidos a prisión y fusilados sin formación de causa por miles, hechos que, si bien amenguados, continúan aún, no tan sólo en la población rural, donde se les ha dado caza y muerte de modo salvaje, sino en las poblaciones. Madrid y Barcelona y las restantes grandes ciudades suman por cientos los presos en sus cárceles sin otra causa conocida que su carácter de sacerdote o religioso. h) Se ha llegado a la prohibición absoluta de retención privada de imágenes y objetos de culto. La policía que practica registros domiciliarios, buceando en el interior de las habitaciones, de vida íntima personal o familiar, destruye con escarnio y violencia imágenes, estampas, libros religiosos y cuanto con el culto se relaciona o lo recuerda.Uno d’os eixemplos més sinyalatos entre os casos d’a brutalidat revolucionária durant o verano de 1936 sucedió en a diocesis de Balbastro, a de mayor mortandat d’o país, an que s’asesinó a 123 d’os 140 mosens, ye dicir, o 88% d’os suyos miembros, incluyendo-bi o suyo bispe, cruelment martiriciato, ademés de 51 flaires claretianos, 18 benedictinos e 9 escolápios
En Balbastro se puede visitar o museu adedicato a os 51 mártirs claretianos. O suyo horário ye de martes a domingo de 10 á 13 e de 16 á 19 horas. O luns ye trancato. A visita ye gratuita. S'aceptan donativos voluntários. L'adreça ye carrera Conde nº 4 de Balbastro.

miércoles, 16 de junio de 2010

A crisis e as olimpiatas

Bi ha crisis. Nos n’hemos enterato toz. Toz defuera d’os nuestros politicos. Ixos que havrian a estar os nuestros representants e que no son que os nuestros malfurriadors.
Un atro eixemplo: a candidatura d’os Juegos Olimpicos Zaragoça-Pirineus 2022 conta con un presupuesto de 300.000 euros que, seguntes os suyos caporals, son os neseçarios ta fer garras. Dimpués en vendran més, prou que sí. Se coneix que as nuestras pochas son grandiças e bogals.
Per agora, ta fer boca, ya bi ha un gerent d’o Consórcio d’a candidatura que s’ha constituyito a Zaragoça. Se clama Manuel Fonseca e tiene un sueldo de bels 120.000 euros. No sé quantos privilegiatos més cobraran d’ixe consórcio e qué cantidaz recibiran per lo suyo treballo, pero en vistas de que o consórcio ixe tiene a participación d’o Guvierno d’Aragon, a Deputacion e o Concello de Uesca, o Concello de Zaragoça e o Concello de Jaca, m’entrefilo lo pior.
O jurato gran de Zaragoça, Juan Alberto Belloch, ha nunciato que a primer actuacion d’o devantdito consórcio será crear un Consello Consultivo an que i participen as organizacions empresarials aragonesas, os sindicatos UGT e CCOO, a universidat publica e a privata e as Cortes regionals.
Muita gent que ficar-bi. Muitos diners que sacar-nos.

martes, 15 de junio de 2010

Enqüesta sobre a oficialidat

Seguntes una enqüesta publicata per lo diário El Mundo o pasato 4 de junyo, un 65,6% d’os aragoneses ye a favor d’a oficialidat de l’aragonés. A cifra ye prou significativa perque amonstra, paradogicament, una trista realidat: a nuestra luenga tiene muito més refirme entre aquels que no la parlan que entre os que sí.
E digo que esta realidat ye trista perque que tota ixa gent seigan á favor d’a oficialidat de l’aragonés no quiere dicir pas que tiengan bella intencion d’aprender-lo; e perque, u ye mesmo pior, os pocos charradors d’aragonés que encara en quedamos no femos garras ta mantener-lo vivo.
Si as cosas no cámbian á saber-lo, l’aragonés no pervivirá como luenga materna d’una comunidat, ni sisquiera d’una comunidat chicotona como ye o caso agora, sino que será, en o millor d’os escenários, a segunda luenga de bellas personas que lo feran servir, con millor u pior competéncia, en bellas situacions prou concretas. Ye dicir, l’aragonés dixará d’estar un idioma ta tornar-se un feito purament folclorico, como lo trage ansotano u as navatas d’a mia terreta, que tasament esbellugan que una vegata en l’anyo como espectaclo etnografico; muito interesant e digno, pero solo que espectaclo.
Per lo contrário, o 67,7% d’os enqüestatos refusa que se considere o catalan como luengua oficial d’Aragon, qualcosa que no fa a lei de luengas, que no declara oficials ni á l’aragonés ni á o catalan d’Aragon.
Pro á fes que ixa yera a verdadera intencion d’a enqüesta d’El Mundo, oposar-se á l’oficialidat d’o catalan en Aragon. Disgraciadament e trista, ixa ye tamien a postura mayoritária d’os aragoneses en politica lingüistica: negar-se de tot á la preséncia de qualsiquier coseta que sone á catalan e una grandiça indiferiéncia, més u menos amable, ent’o resto d’o problema.

lunes, 14 de junio de 2010

Atros dos concellos cuentr'a lei de luengas

Os concellos d’Aguaviva e La Ginebrosa s’han adivito a o recurso d’inconstitucionalidat presentato cuentr’a Lei de Luenguas aprevata n’as Cortes regionals o zaguer mes de diciembre. Toz os dos concellos son guvernatos per lo PAR e s’ajuntan a os atros nueu consistórios que o venient 18 de junyo demandaran a o Tribunal Constitucional a suspension cautelar de l’aplicacion d’a lei. En junto ya en son 11 os lugars que refirman o devandito recurso. Son concellos guvernatos per PP u PAR, encara que beluns han tenito o refirme d’os juratos socialistas d’o lugar. Os monecípios son Fraga e Lascuarre en Uesca; Fayón e Nonaspe en Zaragoça e La Codoñera, Torre del Comte, Fórnoles, La Fresneda, Valderrobres, Aguaviva e La Ginebrosa en Teruel.
Per lo que fa a os lugars de luenga aragonesa, continamos asperando qualque reaccion, perque, per agora no’n b'ha havito garra, ni a favor ni en cuentra. Se coneix que esto d’a lei de luengas a nusatros rai. Qué pena.

miércoles, 9 de junio de 2010

As Cortes d'Aragon e a muerte digna

As Cortes d’Aragon reglaran o dreito a la muerte digna (yo coneixeve o dreito a la vida, no pas a la muerte) dimpués de fer adempríbio lo Pleno d’a proposa de lei de Izquierda Unida, esfendita per l'unico deputato d’a coalicion, Adolfo Barrena, qui, entre atras fateças, soltó sanselatas d’a mena: "la vida es un fenómeno natural, no es un regalo divino, como pretenden hacer creer algunas confesiones" u "morir dignamente es más que morir libre de dolor, es más que contar con los medicamentos que se requieran; es el último derecho que debemos y podemos ejercer". E se quedó tan satisfeito.O portavoz de Chunta Aragonesista, Chesús Bernal, amonstró o suyo refirme a esta proposa de lei e, ta no esmereixer á IU, exprisó que "una de las seguridades que se han manifestado a lo largo de la Historia de la Humanidad es que la muerte es algo indisolublemente unido a la vida". "La muerte no hay que tomarla como algo especialmente trágico, sino que hay que tomarla como parte del final de la vida", continó Bernal, qui opinó que "hay que asumirla como algo natural". A esto anyedió que "la vida es un derecho, no un deber". En zagueras se preguntó si bi ha qualcosa més "íntima" que decidir librement o destino d’a própia vida. Tot un saputaz o sinyor Bernal.
O socialista Eduardo Alonso s’amanó a o livel intelectual d'o Pleno adivindo que l’avellamiento d’a poblacion ha feito creixer o numbro de pacients con malotias terminals (se coneix que le fan estorbo) e comentó que "hay una inseguridad jurídica" sobre o tema, encara que o dreito a la muerte digna (e truco) ha refirme social arrienda (ixo dice él, pro a fes).
Alonso consideró positivo ubrir un debate n’o Parlamento autonomo sobre o tema e recomendó fer-lo sobre casos como lo d’o gallego Ramón Sampedro u o clamato Caso Leganés (qué parella de modelos, sí sinyor) e exprisó que "es un tema de máxima actualidad", pos a comunidat cientifica premiará os logros en a luita contr’a dolor n'a venient edicion d’os Premios Príncipes de Asturias (que ye o que b’ha que fer, achiquir a dolor siempre que siga posible e adempribiar en tot caso a voluntat de Dios).
O portavoz d’o PAR, Javier Callau, sinyaló que a iniciativa de IU proposa o que ya se fa per un regular en os centros sanitários con personal e meyos especializatos en cudiatos paliativos e, siguindo o costumbre d’o suyo partidet, s’abstuvo.
O portavoz sanitário d’o PP, Ricardo Canals, refusó a iniciativa e exprisó que o PP "no se fía en este tema de Izquierda Unida" (¿en os atros sí?), e consideró que a proposa de ley "es una trampa". Canals preguntó quán emprenzípia o proceso de muerte e sinyaló que "hemos pasado de aceptar la muerte como un proceso natural a rechazar la muerte exigiendo a la medicina que nos libere de ella". Tamien opinó que os centros sanitários son esdeventitos "un centro místico" t’an que se i va a naixer e morir (no sé qué carallo quiso decir con ixo, pero tampoco no se me da mica, a verdat). Afirmó que a iniciativa legislativa de IU ye un plágio d’a lei aprevata per lo Parlamento andaluz sobre o tema e recomendó a Barrena que leve a proposa t’as Cortes Generals, an que, digo yo, sería refusata con a boca chiqueta per lo PP ta dimpués, ya aprevata, trascar-la de buen implaz e dar-la per buena si nunca tornasen t’o poder. Exactament como ya fiçon con l’alborto, per eixemplo.