jueves, 17 de octubre de 2013

L'autarquia, o més justo d'os comércios

Se’n charra muito d’o comércio justo. Diz que ye una ferramienta ta solucionar os problemas d’explotacion que enduran os treballadors d’os païses més pobres. Ciertament, ye una buena ideya; encara que siempre hemos á malfiar d’as iniciativas que empentan institucions como a ONU e refirman organismos como a Comision Europeua.
Per ixo mesmo, per a menaça que suposan as entidaz que sustienen o Nuevo Orden Mundial, me creigo que millor que o comércio justo ye o comércio justo de proximidat. E, ademés, este comércio justo de proximidat esdeviene en tautica de resisténcia cuentra o sanguinoso capitalismo que nos afoga, que nos quiere á toz esclavos d’a suya angruciosa Globalizacion.

Ye menister que as instáncias que deciden sobre as nuestras vidas tornen á estar amanatas á nusatros en puesto de pender n’os intereses d’uns mercatos que no tienen garra vinclo con a nuestra realidat, no solo que economica, sino social e cultural; uns mercatos que no tienen garra vinclo con a nuestra eséncia.
Si no aconseguimos que economia dixe d’estar un sinonimo de finanças e especulacion ta tornar á nombrar os instrumentos que l’hombre fa servir ta cubrir, satisfactoriament, as suyas nesecidaz materials —sin amortar as suyas nesecidaz esprituals— no saldremos nunca d’esta crisis que nos secute dende os sanguinosos dias d’a Revolucion Francesa, ixa esferra que substituyó l’autoridat reyal per una inexistent igualdat, querió fer disaparixer a Religion en pagas d’una falsa raçon e saya de prostituyir a familia con tota mena d’aberracions antinaturals. No ye d’almirar, altalle, que a sociedat s’esmicace quan toz os vinclos tradicionals de solidaridat que hi naixevan e la mantenevan s’han feito esclatar.
Á la hora de consumir, deverinos pues fer-nos muito cargo d’a mena d’economia e d’a mena de valuras que somos aduyando á refirmar. Si yo perteneixco á una comunidat con vinclos de dependéncia entre os suyos miembros, me fa buena honra cudiar-la e m’embreco en o suyo mantenimiento e progreso: compro o pan n’o forno d’a mia carrera, perque o fornero comprará os libros n’a mia librería; treballo ta amillorar a educacion d’a escuela, perque os mios fillos bi iran bel dia. No ye egoïsmo, ye solidaridat. Si compro es produtos que se seigan producitos en a mia región, participo en un intercámbio con os mios vicinos n’o que toz salimos beneficiatos. Sin aproveitar-nos, sisquiera aparentement, d’as inhumanas condicions laborals d’os treballadors d’atras nacions e sin olbidar-nos-ne d’as conseqüéncias medioambientals: si compramos produtos criatos u fabricatos luen d’o país, estricallamos o médio ambient per lo transporte d’as mercadurias, o fomento de monocultivos insustenibles, u o emplego de conservadors nocivos.
Á la finitiva, o comércio justo de proximidat favoreix l’autarquia e l’autarquia ye a millor ferramienta ta que un país guarancie a suya existencia e honor, a suya dignidat e independéncia de vez que guarancia l’honor e a dignidat e a libertat d’os suyos connacionals.
Refirmenos o comércio justo e l’autarquia. Per lo nuestro present. Per lo futuro d’es nuestros.