Ni sisquiera fan risa. Fan pena. Fan vergüenya. Muita pena e muita vergüenya. E, més que més, fan o ceribato. Es unos per defender es suyos intrereses:
Es atros per defender es suyos:
A cosa ye ignorar a realidat sociolingüistica de l'Alto Aragon. A cosa ye siguir ensoniando a utopia d'una Montanya aragoneso-parlant que fa decadas —u sieglos— que no existe pas. Dende Zaragoça e Uesqueta bels pocos barrenatos s'encenegan en barallar-sen dende os articlos d'opinion de l'Heraldo —u dende os retes socials— entre a indiferiéncia absoluta d'a sociedat altoaragonesa. Ixa sociedat que no se le da una figa no ya o futuro, sino mesmo o present d'a luenga.
L'aragonés ye muerto. E ye muerto perque asinas l'han quiesto es suyos charradors. No l'ha asesinato a dinastia Trastamara u Franco lo faixista. Lo hemos muerto nusatros. Sin una glarimeta sisquiera.
