martes, 25 de noviembre de 2014

A eséncia d'o faixismo, a eséncia d'o liberalismo

Victorius Fascism is not only the downfall of the Socialist Movement; it is the end of Christianity in all but its most debased forms.
A victória d’o faixismo no ye solo que o esvoldregamiento d’o movimiento socialista, ye tamien a fin d’a Cristiandat en totas as suyas traças defuera d’as més envilecitas.
Asinas encomençava en 1935 Karl Polanyi o suyo asayo “The essence of Fascism”, publicato en 1936 en o volumen Christianity and the Social Revolution. John Lewis, Karl Polanyi, and Donald K. Kitchin (editors). New York: Scribner.
E ya quasi a la fin d’ixe estúdio concluiva:
Fascism must then proceed to attempt to change the nature of human consciousness itself. The pragmatic reasons for its clash with Christianity are due to this necessity.
O faixismo alavez ha de pasar a mirar de cambiar a naturaleça d’o própio esmo humano. As raçons pragmaticas d’o suyo conflito con a Cristiandat se deven a esta nesecidat.
Como soi prou d’alcuerdo con l’autor de The Great Transformation tamien en estas dos citas que quaterno, no puedo menos que sinyalar que igual de veritables me pareixerian as dos si bi cambiamos faixismo, per liberalismo:
A victória d’o liberalismo no ye solo que o esvoldregamiento d’o movimiento socialista, ye tamien a fin d’a Cristiandat en totas as suyas traças defuera d’as més envilecitas.
U per capitalismo, que igual se me tiene tripa que gireta:
O capitalismo alavez ha de pasar a mirar de cambiar a naturaleça d’o própio esmo humano. As raçons pragmaticas d’o suyo conflito con a Cristiandat se deven a esta nesecidat.
E quan asinas lo releigo, comprevo ixorrontato cómo a história nos ha alcançato. Sin fer-nos-ne.