miércoles, 21 de septiembre de 2011

Ensinyança concertata

Se’n charra arrienda estes dias. A mesma cancioneta siempre: una plaça escolar ye muito més barata n’a escuela concertata que n’a escuela publica. No sé si ye verdat. Quasi asegurarí que no. Seguntes me contan muitos amigos —os mios fillos van t’a escuela publica, e firme contentos que en somos, pero quasi totas as mias coneixéncias mandan á la suya mainada t’a concertata— en a escuela concertata no se fa sique pagar condutas per tot. Conque no tiengo guaire claro que a ensinyança concertata seiga prou més economica. Ni sisquiera me se da mica.
Yo naixié —e creixié— en un chiquet lugaron d’o Sobrarbe an que no b’heva escuela. Toz os dias me’n levavan en auto t’o colégio d’un atro lugar. Dimpués me’n levavan toz os dias en autobús t’o instituto de L’Aïnsa. Soi seguro de que a mia plaça escolar —igual como a d’es mios germanos, igual como a de tantos atros ninos de l’Aragon rural— ye estata siempre prou més cara que ixa mesma plaça en qualsiquier colégio d’a ciudat de Uesca u Zaragoça. Casualment, no b’ha garra centro concertato en tot o Sobrarbe. Se coneix que no ye negócio. Totas as escuelas, doncas, hi son publicas.
Perque o gran problema d’a escuela concertata ye justament ixe, que ye concertata. Asinas, a ensinyança religiosa ya quasi no existe en Espanya, agora ye ensinyança concertata. Una ensinyança que, en quasi toz os casos, no transmite pas a moral catolica. Ya no b’ha cleigos en as aulas, solo que profesors. Profesors que, en demasiatas ocasions, ensinyan una história d’Espanya acaramullata de mentiras. Profesors que, en demasiatas ocasions, ensinyan una envista de l’hombre, d’a família e d’a sociedat, aleixata de tot d’o Magistério d’a Ilésia. Profesors que, á la fin, en demasiatas ocasions, ni sisquiera son catolicos practicants sino tot o contrário.
Ricordemos qué oposicion fiçon os centros concertatos á la enatiça asignatura d’educacion t’a ciudadania. Ni brenca ni meya. Res. No seiga que perdamos o concierto. Veigamos en qué valors creyen os ninos, os jóvens, que rematan a suya educacion en os colégios concertatos. Hedonismo, relativismo e materialismo. Pero ixo rai. Mientres que no perdamos o concierto, toz contentos.
O problema d’es colégios concertatos espanyols ye que se pareixen á saber-lo á os nacionalistas catalans: solo les precupan que os suyos diners, solo buscan que o concierto economico.