miércoles, 12 de febrero de 2014

O muert muyt scura e desobedient...

Hue traigo un poema d'o sieglo XV, un poema d'Eximen Aznáriz. No se sabe guaire d'a vida d'él. Vivió en o sieglo XV e pareix que tenió bella relacion con a Comunidat de Daroca, perque en o suyo archivo se trobó a carta an que yera escrito este poema, o unico que se le’n coneix. O rei d’o planto, encara que no lo hi nombra, podria estar Alfonso V, muerto en Nápoles en 1458. Justament, per lo suyo estilo e tematica, María del Carmen Pescador del Hoyo lo relaciona con ixa corte de Nápoles: Un poeta desconocido de la Corte de Alfonso V de Aragón (Zaragoza 1952). E poco més. O poemeta ye o siguient:

O muert muyt scura e desobedient,
com podiste matar
Rey tan noble, tan virtuoso e eccelent.

O muert muyt cruel e dura,
¿por que matest princep e senyor
de tan gran savieza e cordura?

Rey muit eccelent, muy alyo e devoto
temient a nuestro sennyor Dios
mas que nengun otro.

O Rey, qui con gracioso gesto e callando
a todo honbre desonesto
seciste beuir en paz e tremolando.

O Rey, qui sin grandes menazas e cridos
segurest a toda gent
por plazas e caminos.

O Rey, magnifico e muyt ardido,
de todos los reyes de xristiandat
muyt amado e muyt temido.

O princep muyt alto e muyt eccelent,
quant grant es la dolor
que fazes a toda la gent.

Rey muyt eccelent e piadoso,
de todas virtudes
mucho dotado e abundoso.

Rey de grant sauieza e mesura,
zelant por justicia
e esquiuant logro e toda vsura.

O Rey muyt homil e virtuoso,
ingenioso e sotil
et non punte sobrevioso,

qui por concordia de la eglesia e xristiandat
desposiste tu persona enferma
a caminar e por mar,

por do as preso la muert
con gran paciencia e caridat
a tu torne en martirio e gloria eternal.