Dende
que ye un club economico, Europa fa pena. Dende que ye un club economico —dende
que Europa no ye Europa— o nuestro continent fa vergüenya; ye a trista realidat. A política exterior d’Europa, fa fástio, sí,
pero a política interior d’Europa, mesmo més ne fa.
Mira-tos Kosovo, mira-tos
Yugoslávia: Qué bi hemos feito? En
siguindo as ordens d’o Nuevo Orden Mundial, no hemos aconseguito sique empiorar
as cosas. Igual como en Iraq. Igual como en Síria, Líbia u Túnez. E quí son as
vitimas d’as guerras d’o NOM? Os cristianos, prou que sí. Quan a OTAN —Javier
Solana, lo ricuerdan?— mandava satisfeito bombardear Belgrau e ocupar a
província sérbia de Kosovo, yera fendo tranya a la persecucion d’o cristianismo
en o coraçon d’os Balcans. Perque en Kosovo naixió Sérbia. E bi naixió luitando
cuentra o Islam. Como hi siguió luitando siempre. Tamien en a I Guerra mundial, quan os
albano-kosovars aduyon a os turcos a masacrar-hie a os eslavos. U en a II
Guerra Mundial, quan ,de nuevas, os musulmans kosovars s’adedicon de buen
implaz a la limpieça etnica, aduyando altalle a os faixistas albaneses —os
aliaus de Mussolini, lo ricuerdan—a fer-bi disapareixer a la mayoría sérbia. Perque
en Kosovo naixió Sérbia, no pas Albánia, e si no per lo terror e o genocidio
contino, os albano-kosovars nunca no serian estatos mayoría en a província.
Perque Kosovo ye tierra sérbia. Perque Kosovo ye a cuna de Sérbia. Perque Kosovo ye o valient prencipe Lazar, o Reino
de Dios , a gran batalla de Kosovo Polje, o corage sérbio cuentra os otomanos. Perque Kosovo ye 150 monestérios e ilésias destruitas e os sérbios
que han a vivir-bi entre arambres cosiratos per es militars d’a EULEX e os
fosals sérbios profanatos de contino, pa fer disapareixer a identidat eslava —a
identidat cristiana— de Kosovo. E d’Europa. E d’o mundo.
