viernes, 2 de enero de 2015

En o 1975 anniversário d'a venita d'a Virgen t'as Espanyas

Solo que en una nacion como a nuestra ye posible a vergüenya de que as suyas autoridaz —ciertament ilegitimas de tot— olbiden e quieran fer olbidar una calendata como lo dos de ginero.
Perque un dos de ginero, en l’anyo 40, de buen maitino a santiça Virgen Maria s’apareixió en carne mortal a l’apóstol  Santiago. Dende ixe dia, a virgen d’o Pilar ye o referent d’a religiosidat mariana e, como escrivió o papa Calixto III en 1456,  "a primera que se fundó entre totas as ilésias adedicatas a la Virgen Maria". O rei Fernando lo Catolico, gran devoto pilarista, escriviva en 1504 que ta garra cristiano "ye desconeixito que en a ciudat de Zaragoça bi ha un templo d’especial celebridat, santo e antiguiço, adedicato a la Mair de Dios con o títol de Santa Maria d’o Pilar".
Perque un dos de ginero, en l’anyo 1492, ixe mesmo rei Fernando e a suya almirable muller, a reina Isabel, coronon felizment a liberacion d’as Espanyas d’o juvo musulman con a reconquista de Granada, zaguer repui d’a morisma en a pátria nuestra. Estraliando gloriosament a feita encomençata per Pelai en Covadonga baixo a proteccion d’a Santiça Virgen.

Perque si qualcosa define Espanya, dende o suyo naiximiento como entidat politica con o III Concílio de Toledo, ye o catolicismo. Ixe catolicismo que logró a unidat d’hispanorromanos e visigodos en una Nacion destinata a escribir as mes almirables feitas d’a humanidat. Siempre en o nombre d’a libertat e o bien comun. Siempre en o nombre d’a Fe.