miércoles, 2 de enero de 2013

Cuentr'a usura

Á sovent me pregunto per qué buenacosa d’a Ilésia, —igual laicos como mosens e gerarquia— pareixen haver olbidato que a usura ye un pecato. Me pregunto altalle per qué es nuestros bispes no encapeçan a luita cuentr’o liberalismo que nos arruina economicament. Talvegata seiga perque, dinantes que economicament, o liberalismo nos ha arruinato moralment. Per ixo en bellas cien anyadas yéranos pasatos d’a  Rerum Novarum (1891) d’o papa Lion XIII —usura vorax, quae non semel Ecclesiae judicio damnata, tamen ab hominibus avidis et quaestuosis per aliam speciem exercetur eadem— t’a Sollicitudo rei socialis (1987) de Juan Pablo II, an que a usura ya ni se hi menciona.
Bien se vale que —tamien en este afer— Benedicto XVI pareix querer desfer falsas interpretacions doctrinals e, con prudéncia pero con firmeça, torna á dixar claras as cosas. Asinas, per eixemplo, n’a suya zaguer encíclica, Caritas in veritate (2009), nos ricordava que:
quod ad debiliores plebis partes attinet, ab usurae aut desperationis discrimine eripiendas. Debiliores homines de usura arcenda sunt docendi. 
Ye dicir, os sectors més vulnerables d’a poblacion han d’estar protegitos d’a menaça d’a usura e a desesperacion e os més febles han d’estar educatos ta esfender-sen d’a usura. Aspero que toz os nuestros bispes se hi faigan ya perque aspero que beluns d’os nuestros bispes dixen de parixer miembros d’a egecutiva d’o Partido Popular, ixe partito que ademés de l’alborto u a sodomia favoreix a banca que nos afoga con a suya usura.