Os cristianos de Síria e os guviernos occidentals

“Síria se troba en un calliço sin salita. E no b’ha garra solucion en l’horizont.” Son as eloqüents declaracions de l’arçobispe maronita de Damasco, Monsinyor Samir Nassar, que recenta asinas o momento present d’a Ilésia en Síria a Aiuto alla Chiesa che Soffre, a delegacion italiana de l’organismo vaticano d’aduya a la Ilésia nesecitata.

“Ye l’onceno mes d’a crisis e a violéncia dopla a intensidat“, contina o mosen. Perque tamien aquí, igual como en Iraq, Egipto u Líbia, a posicion d’os guviernos occidentals —que mesmo intervienen criminalment con as fuerças d’a OTAN— no ha feito que meter en periglo a libertat e a vida d’os cristianos.

No ye a primer vegata que un cleigo sírio alvierte a occident d’as conseqüéncias d’as  suyas politicas. Ricordemos, per eixemplo, as declaracions de Monsinyor Antoine Audo, bispe caldeu —catolico— d’Aleppo e president d’a Caritas síria: “No queremos estar como Iraq. No queremos inseguridat ni islamizacion e tener asinas a menaça d’os islamicos en o poder. Síria ye un país secular. Bi ha libertat. Tenemos muitas cosas positivas en o país”.

Explicava tamien o bispe que os musulmans radicals que s’han rebelato cuentra o guvierno d’o president Bashar al-Assad, no quieren libertat ni democrácia, sino “a desestabilizacion e a islamizacion”.

Parellana precupacion exprisava o bispe Samir Mazloum, d’o Patriarcato Maronita d’Antioquia con siede en Bkerke, Libano, tamien en declaracions feitas a l’asociacion catolica internacional Aduya a la Ilésia que Sofre: “Síria podria empiorar a situacion d’es cristianos con un nuevo guvierno.”

Se charra ya d’o sindrome d’Iraq, a posibilidat, per cada dia més esclatera, de que en Síria se repita a tragédia iraquin. E prou saben os cristianos sírios o terror que sofren os suyos —os nuestros— germanos: dende l’emprencípio d’a guerra d’Iraq en 2003, plegon en Síria mils de refugiatos iraquins, entre os que b’heva muitos cristianos. Os sinyals d’o miedo son esclaters: a practica religiosa s’ha achiquito un 50-60%, a mainada no van ta catecismo, os turistas e pelegrins son disapareixitos, a gent no salen de nueits e as carreras son lasas.

Cal ricordar que en Síria viven quasi 1.600.000 cristianos e que Síria, igual como lo Libano, ye encara l’unico país arabe an que l’islam no ye a religion d’o Estato ni a fe religiosa apareix en os carnets d’identidat.

Atros mosens, como Moninyor Beshara Rai, en a suya visita a l’Eliseu, exprisó a o president francés Nicolás Sarkozy a suya funda precupación per lo futuro d’a comunidat cristiana en Síria. No pareix que os guviernos occidentals ascuiten as demandas d’os cristianos arabes. Prou que no, simplament fa muito que os guviernos occidentals dixon d’ascuitar a toz os cristianos perque fa muito que ixes guviernos s’han tornato a primer menaça cuentra a Religion.