Bien per l'arçobispe de Zaragoça

De l’arçobispe Ureña no’n sé guaire. Zaragoça no ye a mia diocesis. Prou que sé que mosen Ureña estió o primer bispe espanyol que celebró a Santa Misa con a Forma Extraordinária d’o Rito Romano, o pasato 15 de ginero en a Ilésia de Santa Maria la Mayor d’Epila. Sé tamien que belatros han siguito o suyo eixemplo. Ye d’agradeixer, quasi d’almirar, en estes tristes dias n’os que demasiatos miembros d’a gerarquia eclesial —no solo que nacional— fan vistero o suyo disprécio, o suyo ódio quasi, ent’a Tradicion Catolica.

De l’arçobispe Ureña no’n sé guaire. Me’n hevan charrato bien, pero Zaragoça no ye a mia diocesis e no teneva una ideya feita d’o suyo quefer episcopal. Una noticieta en a prensa aragonesa m’ha feito creyer que sí, que tenevan muita raçon os que m’hevan emponderato a suya fayena eclesial.

Seguntes leigo, o Partido Popular heva denunciato en a Junta Electoral á quatre organizacions —entre ellas Cáritas Diocesana de Zaragoça— per una campanya que demanda a retirata d’o progecto de lei de reforma d’o Ingreso Aragonés de Inserción (IAI). Querevan os populars, entre atras cosas, fer aturar a zaguer aiccion de protesta que ha consistito en ficar cartels con forma de silueta humana en negro que mira d’identificar á os escluitos d’o IAI. Cada un d’os cartels amonstra o perfil d’un caso real de persona que puede perder o subsídio si s’apreva a reforma.

No satisfeitos con a resolucion d’a Junta Electoral, que desestimó a suya pretension de fer sacar os cartels que son penjatos en as siedes de muitas entidaz socials e parróquias aragonesas, o PP prevó de que l’arçobispe ordenás que se sacasen as siluetas d’as fronteras d’as ilésias an que yeran mesos. Estió un consellero d’o guvierno regional, Modesto Lobón, o que participó a don Manuel Ureña esta desigéncia. Pos bien, l’arçobispe se negó e as siluetas continan ricordando-nos —més que més á os catolicos— que en esta Espanya que seguntes o PP ye salindo d’a crisis, o percentage de presonas que han á vivir per debaixo d’o branquil d’a pobreça ye creixito dic’o 21,6%, seguntes o informe —oficial— que este mesmo mes de mayo ha feito á coneixer o Instituto Nacional de Estadística. Perque cal ricordar que Cáritas Diocesana de Zaragoça, ixa organización que o PP aragonés denúncia —e o guvierno de Rajoy acusa de mentir— ha tenido que fer puyar estianyo en un 47,5% o suyo gasto en aduyas dreitas á las famílias.

Ye d’agradeixer, quasi d’almirar, que en estes tristes dias de 13 Televisión e os atros médios de comunicacion (sic) d’a Conferéncia Bispal Espanyola, un bispe nuestro se negue á fer siguidismo d’o poder e mantienga o mensage d’a Dotrina Social d’a Ilésia. Que prengan eixemplo, que buena honra nos ferá.

(Cuentra)Revolucion

Médio en chança

—Á quí votarás n’as Europeuas? —m’ha preguntato este maitino un amigo.

—Á Putin —l’he contestato médio en chança. 

U médio en veras.

Prontuário d'a Corona d'Aragon

As Cortes d’Aragon han editato 5.000 exemplars d’un prontuário aragonés que replega as voces de quaranta cronistas e historiadors, igual medievals como contemporánios, de Catalunya, Valéncia e Aragon, con l’ogetivo d’esfender a história d’a Corona d’Aragon d’as continas manipulacions interesatas que o pancatalismo le fa.

L’autor d’a obra ye Guillermo Fatás, catedratico d’História Antiga d’a Universidat de Zaragoça, que ha quiesto fer un libro de consulta, capaz de responder con "prontitut", como lo suyo nombre indica, á bellas dubdas, sin que calga fer-hie servir més de cinco menutos.

O prontuário inclui 215 vocables relacionatos con a Corona d’Aragon, ordinatos alfabeticament, que se definen en pocas ringlas, pero con gran rigor histórico, que abracan os territórios e as institucions que la conformavan e a lista de reis e justícias. Inclui ademés un árbol genealogico d’os monarcas aragoneses dica Carlos I e 93 ilustracions, entre decumentos de l’Archivo d’a Corona d’Aragon e mapas que amonstran a extension d’a Corona en diferents puendas, como as buegas en tiempos de Remiro I (1035-1063); de Jaime I (1213-1276) u as donacions d’a reina Germana á o reino aragonés.

O texto, seguntes ha explicato lo suyo autor, naix d’a nesecidat de responder á consultas realizatas a traviés d’Heraldo de Aragón, diário que enfiló de 2000 á 2008, e d’a Universidat de Zaragoça, pero tamien d’as moléstias en leyer bellas informacions errónias sobre a Corona d’Aragon, ha sinyalato.

A obra, que ha contato con a colaboracion de Maite Pelegrín, directora d’a Biblioteca d’as Cortes d’Aragon, será entregata á toz os centros educativos d’Aragon e á los deputatos d’os parlamentos de Catalunya, Valéncia e Islas Balears, ademés d’Aragon.

O libro, que ha costato arredol de 19.000 euros, ye estato caixato de tot per as Cortes d’Aragon, e se regaló á os quasi mil convidatos que asistion o pasato 23 d’abril t'a celebracion d’o Dia d’Aragon. Á os particulars nos costará 10 euros, que no ye guaire, a verdat.

Como obra de divulgacion entre os aragonenses —que ya caleva, que ni a história més nuestra coneixemos— ferá buena honra. Atra cosa será a intincion de frenar a mentira d'o imperialismo (anti)catalan. Ye de dar que o ni o guvierno ni muitos d’os parlamentários d’a Generalidat de Catalunya feran mica caso á la verdat d’a suya história. Pero si ni sisquiera no han feito nunca mica caso á totas as sentencias judicials que no les convienen guaire. L’ódio suyo ye un buen negócio. Un negócio impune e lucrativo que o (anti)guvierno d'Espanya fináncia con os diners d'os nuestros impuestos.