Sant Fernando, verdadero pair d'a Pátria Andaluça

Igual como l'anyo pasato, tornamos a adibir-nos a la iniciativa, podez leyer-ne més informacion en a bitacora Santo Reino Tradicionalista, ta que se reconeixca a o rei Fernando III o Santo como pair d'a Pátria Andaluça.

Sant Fernado yera fillo de Berenguela I, reina de Castiella, e d'Alifonso IX, rei de Leon. Durant o suyo reinato s'unificon definitivament as coronas de Castiella e Leon, que yeran estatas deseparatas dende que Alifonso VII o Emperador, a la suya muerte, las repartís entre os suyos fillos, os infants Fernando e Sancho.

Durant o reinato de Fernando III fuen reconquistatas entre atras plaças, as ciudaz de Cordova, Sevilla, Jaen e Múrcia, fendo retacular os reinos musulmans dic'as actuals províncias de Uelva, Cádiz, Malaga, Granada e Almeria.

Fue canonizato en 1671 per lo Papa Climient X. O Papa Gregório IX lo clamó «Atleta de Cristo», e lo Pontifice Inocéncio IV le dio o títol de «Campion invicto de Gesu Cristo».

O epitáfio d'o rei resume perfectament a suya personalidat e a suya obra:

AQUI YACE EL MUY ONRADO HERNANDO SEÑOR DE CASTIELLA, E DE TOLEDO, E DE LEON, E DE GALICIA, DE SEVILLA, DE CORDOVA, DE MURCIA, DE JAHEN, EL QUE CONQUISSO TODA ESPAÑA, EL MAS LEAL, EL MAS VERDADERO, EL MAS FRANCO, EL MAS ESFORZADO, EL MAS APUESTO, EL MAS GRANADO, EL MAS SOFRIDO, EL MAS HOMILDOSO, EL QUE MAS TEMIE A DIOS, EL QUE MAS LE FAZIE SERVICIO, EL QUE QUEBRANTO E DESTRUYO A TODOS SUS ENEMIGOS, EL QUE ALZO E ONRO TODOS SUS AMIGOS, E CONQUISSO LA CIUDAD DE SEVILLA, QUE ES CABEZA DE TODA ESPAÑA, E PASSO EN EL POSTRIMERO DIA DE MAYO, EN LA ERA DE MIL E CC E NOVENTA

Per os suyos abraços los coneixerez

Ahiere yera 23 de febrero e con ixa desincusa o rei-diz-que-de-toz-os-espanyols tornó á abraçar, satisfeito, a Santiago Carrillo. No sé per qué beluns se’n ixorrotan, no ye a primer vegata que estes personages fan publico lo suyo amor. 

Cal ricordar que o rei ye ixe mesmo sinyor que, fa anyos, juró, solennemnet, esfender uns prencípios que dende altalle no ha feito que tradicionar.

Ye o mesmo rei que s’ha abraçato, de buen implaz, con toz os impresentables d’as Espanyas e d’o mundo enter. O mesmo rei que, no fa guaire, diciva que Rodríguez yera una buena persona igual como dinantes diciva, respective á Esquerra Republicana de Catalunya, que charrando a gent s’entiende; o mesmo rei que, en o funeral d'una vitima d'o terrorismo, feva carinyosas palmadetas en a espalda d'Ibarretxe.

Ye o rei que ha ratificato, con a suya própia man, l’autual lei de l’alborto, igual como ya sinyó l’anterior, sin dar-se-le ni média a vida de cientos de mils d’innocents asesinatos.

Diciva ahiere ixe sinyor que somos agora muito millor que fa trenta anyos. Lo dirá per el, per a suya família e per as suyas amistaz, no pas per a gent que, toz os dias, veigo regirando en a vasuera qualcosa ta minjar. No pas per a dignidat d’una nacion que el ha aduyato á esborrar. Que siga asinas. Tendrá tota la eternidat ta abraçar-se con Carrillo. Ad nauseam. Ta cútio. En o infierno.

Farto

E Farto de tot. Farto de que a un ninon de cinco anyez, en un colégio de Sitges, le fiquen un punto royo en o suyo expedient per charrar espanyol en o pátio de recreu. Farto de que a consellera d’Educacion d’a Generalidat, Irene Rigau, diga que a senténcia d’o Tribunal Constitucional que reconeix, ya caleva, o dreito d’os pairs á escolarizar en a luenga oficial que més s’estimen, espanyol u catalan, á os ninos d’a region no la cumpliran pas.

Farto de que o consellero de Cultura d’a Generalidat catalana, Ferran Mascarell, diga que sin dialogo no b’havrá solucion á o tema de l’arte sacro que enfrontina á las diocesis de Balbastro-Monçon e de Lerida per a propiedat de bellas cien pieças artisticas.
En una entrevista á Catalunya Informació ha dito o consellero: «Sin dialogo no b’havrá solucion. Que s’haiga creato un conflicto politico á partir de l’arte ye patarieco, perque l’arte ha á servir ta unir esmos, no ta deseparar-los. Asperamos que dimpués d’as esleccions proximas en Aragon podamos emprencipiar á dialogar. Con dialogo esto rematará; si no, continará igual como agora ye».

Se’n olbida ixe sinyor que no b’ha garra conflicto e que a qüestion ye clara de raso. Se’n olbida de que o Vaticano ha ordenato, buenacosa de vegatas, á o bispau de Lerida que torne 113 pieças d’arte aragonesas que retien en o suyo poder, e que ye a Generalidat qui no da o suyo permiso.

Soi Farto. Farto de tot. Farto de que o guvierno catalan no respecte pas a justícia, ni sisquiera a legalidat, ni sisquiera o sentito comun. Mala cendella los creme.

Refusato un recurso cuentra a Lei de Luengas

O Tribunal Constitucional no ha almitito á tramit o recurso presentato per once concellos aragoneses, toz els d’a zona oriental, cuentra a Lei de Luengas d’Aragon. Entre as suyas raçons sinyala que no son establitas as árias d’emplego d’as luengas e que encara no se sabe si os lugars que presenton o recurso -Fayón, Fornoles, Fraga, La Codoñera, La Ginebrosa, La Fresneda, Lascuarre, Nonaspe, Torre del Compte, Valderrobres e Aiguaviva- veyeran afectata as suyas competéncias locals, como alegavan els en o recurso, per a demandita Lei.
Manimenos, o pleno d’o Constitucional considera que si se vulnerás l’autonomía local, se podria recurrir deban d’a jurisdiccion contencioso-alministrativa. Asinas, a no almision d’o recurso no zarra definitivament a posibilidat de que a Lei seiga inconstitucional.
De seguro que os resultatos d’as esleccions monecipals de mayo e d’as generals d’o 2012 tendran muita repercusion en o conflicto.

Suicídio electoral

De fuera vendran, que de casa te sacaran. Leigan vustés as cifras: quasi 11.000 foranos residents en Aragon podran votar en as proximas esleccions monecipals. E bien se vale que tasament 10.968 d’os quasi 50.000 inmigrants que levan més de cinco anyadas de residéncia legal en Aragon, e que, seguntes a nuestra patarieca e suicida lei tendrian dreito a votar en os comícios locals, han demandato á la Junta Electoral a suya participacion en as votacions, que si lo hesen feito toz, e conforme ye a nuestra demografia, a envista seria enatiça de tot.

D’entre ixos inmigrants, o colectivo més important ye o de rumanos: un 59% d’o total. En a província de Zaragoça, o numbro de rumanos supera o 61,4%. Asinas, en lugars como Ricla u Carinyena b’havrá, si Dios no hi mete remédio, candidatos naixitos en Rumania. Baixo as siglas d’o Centro Democrático Liberal (CDL), en o primer caso, e d’o Partido Ibérico de los Rumanos (Pirum), en o segundo. En Ricla, quasi o 20% d’o censo electoral ye rumano, b’ha 297 electors foranos d’un total de 1.946 vecinos con dreito á voto. Á Carinyena, os foranos representan quasi un 7% d’o total: 167 d’os 2.450 posibles electors no son espanyols. Per ixo, o Pirum ya se hi vei con un jurato d’os 11 d’o concello e sonia con influyir en a color d’o nuevo equipo de guvierno d’o lugar.

En Uesca descuella o caso de Fraga, an que 390 foranos han demandato lo voto (hi son quasi o 4% d’os votadors) e Binéfar (179 inmigrants podran votar-bi). En Teruel, os casos més ixorrontadors son a capital e Alcanyiz, con 177 e 138 inmigrants que hi quieren votar.

Fer-tos cargo cómo será a situacion en bel par més d'esleccions, quan hi voten os que ya hi son, os que hi viengan tanimientres e os fillos que haigan tenito. Lo dito, esto ye un suicídio.

Cabo d'anyo de Costa

Pero per qué se le fan homenages a este personage? Coneixen, encara que per d'encima, as suyas ideyas? Igual me se tiene que lo faigan pasar per progresista; pero que faigan pair de l'aragonesismo a qui quereva afogar meya Montanya ta satisfer a suya baruca agrária no les ne perdono pas.

Aragon no tiene mica memória e asinas nos preva.