Un dia ta l'asperança

Ahiere, decenas de mils de catolicos nos ajuntemos en Madrid ta celebrar-ie a tercer trobata d'a família catolica. Muito buen ambient, muitos pairs con os suyos ninos chicotons, muita fe... Dixemos claro, un atra vegata, que a mayoria social, e natural, d'os espanyols no adempribiaremos nunca o crimen de l'alborto, ni a blasfémia d'os pseudo-matrimónios homosexuals, ni a dictadura d'a educacion t'a ciudadania, ni a sacata d'os crucifixos d'os edifícios publicos, ni totas as enrestitas que cuentra nusatros e as nuestras radices cristianas se fa un dia par d'atro.

Manimenos, ye menister que no nos quedemos solo que en ixo. A fe e a devocion son muito bien e, prou que sí, son muito neseçárias; pero solo que con mobilizacions no aturaremos o laicismo. Ye menister que os catolicos espanyols paremos cuenta que solo que con un partito catolico que esfienda, realment, as nuestras valuras, podremos vencer en esta luita cuentra o mal que esnavesa Europa. Tanimientres, os radicals de zurdas e os suyos complices liberals continaran prevando de foratar os alacez d'a nuestra identidat.

Ta que tiengamos un futuro como nacion e como individuos, ta que este día d'asperança seiga un dia de realidaz, cal que os catolicos espanyols prengamos concéncia d'o nuestro poder e nos organicemos politicament ta encapeçar a reconquista moral d'Europa.

Lei de Luengas

Ahiere a Comision de Cultura e Educacion d'as Cortes aprevó o dictamen d'a ponéncia d'a Proposicion de Lei Luengas Própias d'Aragon. N'a dita Comision se fiço platero o poco alcuerdo que s'ha aconseguito respective á este tema. Ye de dar que no se puede asperar guaire d'un texto que no ha puesto replegar que un radito consenso. Manimenos, diz que este jueves a lei s'aprevará. Ixa lei reculle que l'aragonés e o catalan son luengas própias d'Aragon, pero no las declara pas oficials. Reculle tamien que s'ensinyaran en os centros escolars d'as zonas an que se charran, encara que no concreta guaire en qué condicions e con qué meyos se i contará ta posibilitar ixa ensinyança.

A lei, á la fin, no tendrá que o refirme d'o PSOE e d'a CHA, encara que esta zaguera ni sisquiera ye satisfeita de tot con a norma. IU, que en primeras tamien la refirmava, se hi oposa agora perque o texto no reconeix a oficialidat d'o catalan e l'aragonés e crea una académia ta o catalan d'Aragon (s'estimavan més que o Institut d'Estudis Catalans fues a unica autoridat competent). PAR e PP se hi oposan de raso perque son en cuentra de que se clame catalan á las variedaz charratas n'as comarcas orientals. Se'n olbidan, ixo sí, de que quan guvernon o país, financion e espardion a ensinyança d'o catalan, no pas d'as modalidaz locals, en toz os colégios e institutos d'ixas comarcas. Se'n olbidan, tamien, de proposar midas alternativas ta preservar o património lingüístico de l'Aragon oriental.

A mida, disgraciadament e sisquiera m'entivoque, plega tardi ta l'aragonés, que se troba en una situacion de dialectalizacion e sustitucion lingüistica que pareix ya irreversible.

Caldrá veyer si, per lo que fa á o catalan d'Aragon, a norma sirve ta qualcosa u, simplament, suposa un trango més enta l'asimilacion d'o romance autoctono per parti d'o catalan normativo.

Crucifixo

Bellas veces ye menister que nos enristan ta que reaccionemos. Qualcosa buena havria a tener o laicismo actual. Yo ya m'he penjato un crucifixo d'o cuello. E agora en meto uno en esta bitacora, que ya caleva.

En teneva vários candidatos, d'os muitos que en bi ha en a Montanya nuestra, pero, a la fin, per ixo d'a terreta, m'he decidito per lo Cristo romanico de San Mamés de Broto que, encara que no ye restaurato, tiene una polideça que estremoleix. Tamién heva pensato en o Cristo de Ciresa, tamien romanico, e que ye atra alfaya de l'arte popular altoaragonés.

Ye una escultura policromata feita en fusta de noguera. Per a suya grandária e finura descuella dintro d’a imagineria meyeval. Mide 2 metros e 8 cm d’altária, 53 cm d’amplária maxima e 31 cm de volumen. Os braços e as mans nos ne son plegatos en pior estato. Més que més as mans, que han perdito buena cosa d’os suyos didos, que havrian a estar larguiços, seguntes se puede quitar d’o que se’n conserva. O braço e a man dreita, que mantiene o dido chiquet, miden 86 cm de largo; l’atro braço, con a suya man, que conserva o dido pulgar, 74 cm.

Atras imagens d'o nuestro Sinyor, como lo Cristo de Benás, no tuvon tanta suerte e fuen crematas per os republicanos durant a guerra civil. Cal tener-lo prou present ta que no nos succeda o mesmo. Cal que os catolicos reaccionemos. Antes que no seiga tardi.