Lo siento per mi santa mair, pero per aquí sí
que no hi paso: estianyo no sinyalaré a caixeta d’a Ilésia en a declaracion d’o
rento.
Lo siento per mi mair, ya digo, pero, a verdat, deverí d’haver-me decidito
tiempo have. Que no ye a primer vegata que os bispes me fan sentir vergüenya de
contribuir á o suyo sustenimiento. Pero esto (nota d'a Conferéncia Bispal) ye mesmo més que vergüenya; esto ye una blasfémia. E per aquí sí que no hi paso.
Que á o taute de
leis como a lei d’anmistia ta terroristas con delictos de sangre (lei 46/1977),
a lei d’esvúrcie de Fernández Ordóñez (lei 30/1981), a lei de l’alborto de
Ledesma (lei 9/1985), a lei que legaliza a blasfémia (lei 5/1988), a lei Pastor
de tecnicas de reproduccion asistita (lei 45/2003), a lei d’unions homosexuals (lei
13/2005), a lei d’esvúrcie express (lei 15/2005), o zaguer estatuto d’autonomia
de Catalunya (lei 6/2006), u a lei albortista d’Aido (lei 2/2010), estes bispes
l’agradeixcan o servício á Espanya ye
ta vomecar. E ta reçar per a salvacion de l'alma d'os nuestros prelatos. Publicament si fa falta, que publica a suya inmoralidat hi ye.
Siguiré refirmando, no solo que
economicament, á la mia parróquia. Prou que sí. E á atras almirables iniciativas
cristianas. E de buen implaz. Pero, e muito lo siento per mi santa mair, á la conferencia bispal
ni un centimo més. Que una cosa ye trasquir con bispes como Setién u Piris u
con 13 Televisión e viva o PP e un atra empoderar a figura de l’asesinador d’a
Espanya catolica que heredó e juró esfender.
