jueves, 29 de diciembre de 2011

Manifiesto per a derogacion d'a "Lei de Memória Historica"


Esta humil bitacora comparte —si no tot, buena cosa sí— o manifiesto que o Foro Historia en Libertad ha feito publico e que contino se i traduz ta l’aragonés per si belun se i quiere adivir:

Quatre anyatas dimpuesas d’a suya promulgacion, o Foro Historia en Libertad  quiere fer un clamamiento publico ta aconseguir a derogacion d’a clamata Lei de Memória Historica (Ley 52/2007, de 26 de diciembre, por la que se reconocen y amplían derechos y se establecen medidas a favor de quienes padecieron persecución o violencia durante la Guerra Civil y la Dictadura).
Sin responder a una verdadera nesecidat en o suyo origen, nos creyemos que l’efecto de l’avantdita mida ye estato afundar as diferiéncias entre os espanyols, resucitar ódios ya rematatos e reubrir unas feritas que yeran cicatrizatas tiempo have. Tot ixo perque o suyo espritu ye presidito per un deseyo de revancha que falsifica o proceso historico en sintonia con nesecidaz politicas que no han res a veyer con a História.
Como no pueden fer-sen “verdat historica” —a traviés d’o BOE— qüestions que son sogetas a la opinión d’es profesionals d’a matéria, o Foro Historia en Libertad refusa per prencípio que qualsiquier parlamento u organizacion allena a las instáncias historicas u intelectuals s’atribuiga competéncias sobre a matéria. Tampoco no podemos compartir as presions que se son feitas enta institucions d’esta naturaleça como a Reyal Académia d’a História.
A diferiéncia d’atras posicions que no compartimos, no ye a nuestra intencion prescribir l’oblido como actitut d’os espanyols devant d’o pasato. Tot o contrário, pretendemos que se ricuerde a História, ixo sí, con dos puntualizacions neseçárias: que esta s’asuma integrament, e no dende una envista de parti; e que o pasato no faiga parti d’o debate politico sino que permaneixca en os terminos que pertocan a la suya naturaleça.
L’anterior Guvierno e os suyos sócios parlamentários creon a ficcion de que o sistema politico valero fa forcallo con a presunta legalidat d’a II Republica, aladiando o verdadero origen d’a present situacion. E, en qualque aspecto, se logron reproducir bels caracteres sectários e totalitários de l’avantdito regimen republicano que han menaçato con rinovar belun d’os més disgraciatos episódios d’a nuestra história contemporánia.
Estraliata dita pretension en as urnas o zaguer 20 de noviembre, nos creyemos que no b’havrá regeneracion posible ni Espanya logrará salir d’a funda crisis an que bi ye (e que va muito dellá d’o economico) si —entre atras midas— no se procede a fer marchar as ainas parlamentárias que permitan a inmeyata derogacion d’a mal clamata Lei de Memória Historica.
Ademés, ta privar una contina inércia en os critérios aplicatos en este campo, proponemos que se faigan os trangos neseçários ta que os usos publicos d’a história seigan ogeto d’una legislacion d’alcuerdo con o que ocurre en os païses d’a nuestra redolada, de traça que as iniciativas guvernamentals a o respective queden a la marguin d’as consignas d’os partidos e no se permita una restriccion a las libertaz publicas que vaiga dellá d’a proteccion d’es dreitos d’a verdat e l’honor.

Si belun quiere leyer o texto original u saber qualcosa més sobre o Foro Historia en Libertad  no ha sique punchar sobre este vinclo.