martes, 23 de agosto de 2011

JMJ

En realidat, no soi ito t’a JMJ. Yere en Madrid ixos dias e aproveité ta refitoliar una miqueta, ixo sí, pero no soi ito t’a JMJ e no feré un analís d’unas Jornatas que no vivié.
No fue t’a JMJ per várias raçons. Malament puede ir ta unas Jornatas Mundials d’a Jovenalla qui fa anyos que dixó deçaga a suya joventut. Ademés, e més que més, me fa muito fástio, esteticament, tot ixe ambient de guitarras e cancionetas. No puedo con ixas estrolicaderas bofas que més pareixen própias d’un telepedricador protestant que d’un propagandista catolico. Soi un antiguato, ya lo sé, pero me pareix quasi blasfémia, per eixemplo, fer servir cancions de Bob Dylan, e atras gents parellanas, en a nuestra litúrgia. Mesmo o més encerrinato esfensor d’o CVII me reconeixerá que a respuesta, amigos mios, ye en Cristo, no pas bufando en l’áire.
Pero yere en Madrid ixos dias e aproveité ta alparciar un poquet. Sin querer me trobé con a manifestacion anticatolica. Rostros esfeitos per l’ódio més irracional. Chilamentas salvages. Apatuscos movimientos infrahumanos. L’horror d’un mundo sin Cristo feito gentata. No yeran guaires, tamien ye verdat. No sé quí ha feito es calculos que fan plegar en 10.000 u 15.000 os asistents ta l’akelarre, me pareixion muitos menos; periglosos, pero muitos menos. Mesmo hi yera ixe reús humano que preside una asociacion laicista zaragoçana. Una clica, per cierto, que buenacosa de subvencions publicas replega e fa servir edifícios publicos, mesmo centros escolars, t’as suyas asambleyas. Qué terrible be d’estar devantar-se toz os maitinos con tota ixa rábia n’o cuerpo, pensé. Sigo reçando per els, més que més per l’homenot que los preside.
He dito que no feré un analís d’unas Jornatas que no vivié, ye cierto, pero no puedo dixar de fer mencion de dos trobatas que me en plenon de goyo e asperança: a liccion de Teologia que me dion uns pelegrins franceses, que ni os ventecino hevan feito, e a liccion de Fe que me dion uns pelegrins iraquins. Buscave yo bella colla de libaneses, ixos cristianos almirables que saben fer d’a milícia a suya vocacion, quan me trobé con ixos atros cristianos que viven a Fe en a més terrible d’as condicions. Qué dos mensages ta vivir con autenticidat o cristianismo.
Rogo á Dios que me faiga més humil.