Santiago Matamoros

En l'anniversário d'o 18 de juliol

A victória d'as Navas de Tolosa

O 16 de juliol de 1212, entre as tucas de Sierra Morena, en una plana que le dicen as Navas de Tolosa, se hi fayó a més gran batalla campal d’a Reconquista, a batalla que cambeó as tornas d’a contienda que heva encomençato en Covadonga e que se prolargaria encara dic’a presa de Granada per es Reis Catolicos en 1492.

A batalla estió una autentica Cruçata que unió a nacions e reinos no solo que d’as Espanyas, sino de tota Europa. Perque alavez b’heva Papas, como Innocéncio III, que sabeva o que a Cristiandat heva a fer cuentr’a menaça islamica. Perque alavez b’heva reis como Alfonso VIII de Castiella, Sancho VII de Navarra e Pedro II d’Aragon que sabevan o que a Cristiandat heva a fer cuentr’a menaça islamica. Perque alavez b’heva órdens militars como as de Santiago, Calatrava, Temple e Hespital de Sant Juan que sabevan o que a Cristiandat heva a fer cuentr’a menaça islamica. Perque alavez b’heva cruçatos europeus, franceses, occitanos, lioneses e portugueses, que sabevan o que a Cristiandat heva a fer cuentr’a menaça islamica.

Per ixo lo 16 de juliol de 1212, entre as tucas de Sierra Morena, en una plana que le dicen as Navas de Tolosa, bels 12.000 soldatos cristianos redoton a més de 30.000 infiels. Per ixo, dende lo 16 de juliol de 1212, os almohades dixon d’estar una fuerça combativa  e os invasors musulmans nunca no se recuperon d’esta redota. Con a victoria d’as Navas de Tolosa, s’ixamplon os reinos cristianos e se refirmó l’avance d’a Reconquista.

Més de 800 anyos dimpués, a menaça islamica ye de nuevas present entre nusatros. Quí fará hue o clamamiento a la Cruçata? Quí defenderá hue a Cristiandat?

Espanya no ye Grécia

Me precupan muito as ringleras de gent devant d'os caixers automaticos en Grécia.

Quasi tanto como me precupan as ringleras de gent devant d'os bancos d'alimentos en Espanya.

O primer dever d'a caridat

Per disgrácia, ye menister tener presents, més que no nunca, as parolas de Sant Pio X en 1910:

A dotrina catolica nos ensinya que o primer dever d’a caridat no ye en a toleráncia d’as opinions errónias, per muito sinceras que i seigan, ni en a indiferéncia teorica u prautica devant d’o error u o vício en que veyemos caitos a os nuestros germanos, sino en o celo per a suya millora intelectual e moral no menos que en o celo per lo suyo bienestar material. Esta mesma dotrina catolica nos ensinya tamien que a fuent de l‘amor a o proiximo se troba en l’amor de Dios, Pair comun e fin comun de tota la família humana, e en l’amor de Gesu Cristo, que os suyos miembros somos, dica o punto de que aliviar a un disgraciato ye fer un bien a o mesmo Gesu Cristo. Tot atro amor ye ilusion u sentimiento esteril e pasagero.