Negriço cabo d'anyo

Hue, festividat de Sant Miguel Arcángel ye, manimenos, o cabo d’anyo d’un episódio que ha condicionato —que ha emporquiato dende alavez— a história d’as Espanyas. O 29 de setiembre de 1833 moriva Fernado VII, d’enatiça memória, e encomençava a ilegitima regéncia de Cristina en nombre de su filla Isabel, de mesmo pior ricuerdo; d’os succesors, millor no’n charramos.

No solo s’incumplivan as leis succesórias d’o Reino, sino que s’ubriva a més negriça d’as paginas d’a história d’a Pátria. Altroixato l’orden tradicional, Espanya s’esvolustrava en una femera revolucionária que no ha feito si que agravar-se dica arribar en a present situacion d’aberracion generalizata.

No ye d’almirar que a própia Isabel, un atro dia de Sant Miguel —o 29 de setiembre de 1868— hes a fuyir d’a nacion que tradicionó e s’acubillás en Fráncia, dixando una Espanya rebutita de juntas revolucionárias e tota mena de postemas. No ye d’almirar que os hereus d’a suya ilegitimidat —os hereus d’a suya inmoralidat­— continen satisfeitos con a destrucción d’as Espanyas. No son que fillos d’a infámia, no son que fillos d’a ignonímia. No son que os fillos d’o mal.

Ye a hora d’a reaccion.

Un buen bispe

Si bels catolicos tenévanos encara bella asperança en a ilésia espanyola, a tamas de tantos e tantos desafueros, yera, en buena mida, per personas como Monsinyor Juan Antonio Reig Pla, bispe d'Alacalá de Henares. E una atra vegata ha sabito monsinyor estar a l'altária. E con a claridat habitual e neseçária. A pastoral que o bispe publicó ahiere ye uno d'ixes testimónios que te reconcílian con a cúria. Podez leyer AQUÍ o decumento entero. Mereix a pena. No m'adubo a traducir qualques parrafos:

Ye pegato lo momento de dicir, con voz susegata pero clara, que o Partido Popular ye liberal, informato ideologicament per lo feminismo radical e a ideologia de genero, e “empestato” como a resta d'os partidos politicos e sindicatos mayoritários, per lo lobby LGBTQ; siervos toz, a la suya vegata, d'institucions internacionals (publicas e privatas) t'a promocion d'o clamato “guvierno global” a o servício d'o imperialismo transnacional neocapitalista, que ha presionato fuerteta que España no seiga eixemplo ta Iberoamerica e ta Europa d'ixo que els consideran un “retroceso” inalmisible en matéria alvortista.

U este atro an que, a la fin, se define perfectament o liberalismo como l'atra cara d'o marxismo, aberracions totas as dos fillas d'o mal:

Como ye verificable, o Partido Popular con esta decision, se suma a la resta d'os partitos politicos que, ademés de promover l'alvorto, lo consideran un dreito d'a muller: una diabolica sintesis d'individualismo liberal e marxismo. Dito con atras parolas, a dia de hue ‒e sin judgar a las personas‒, os partitos politicos mayoritários s'han constituito en verdaderas “estructuras de pecato” (Cf. San Juan Pablo II, Enciclicas Sollicitudo rei socialis, 36-40 y Evangelium vitae, 24).

Ta arribar á la unica conclusion posible:

Antiparte, en diré més: s'ha d'aclarir que no ye justificable moralment a postura d'os catolicos que han colaborato con o Partido Popular en a promocion d'a reforma d'a lei de l'alvorto a la que agora se renúncia. A Encíclica Evangelium vitae d'o Papa Sant Juan Pablo II no prevéi a posibilidat de colaboracion formal con o mal (ni mayor ni menor) (...) Con afecto ent'as personas e con dolor, tamien he a dicir que, en ocasions, bellas instáncias d'a Ilésia Catolica que camina en Espanya no han propiciato, més bien han obstaculizato, a posibilidat de que apareixcan nuevos partitos u plataformas que defiendan sin crepas o dreito a la vida

Monsinyor Juan Antonio Reig Pla, un buen bispe. Un bispe bueno.

Pepilatos e atros quadrons de Borja Montoro

No coneixeve os debuxos de Borja Montoro. Ni o suyo treballo como humorista grafico. Pero quan este maitino un amigo m’ha ninviato o zaguer quadron suyo, me soi quedato embabuquito. L’ha clavau, que diria o castiço. O quadron ye este:

No ye o unico debuxo sobre l'alvorto. No fa si que uns dias en publicó este atro:

He refitoliau un poquet per lo rete e ascape he visto que Borja Montoro, ademés de treballar comoanimador independient ta os estúdios Disney e tener un blog de debuxo (muito bueno, punchaz n'o VINCLO), publica os suyos quadrons en Libertad Digital. Regular que no lo coneixés. Pero bueno, tamien Juan Manuel de Prada publica en o ABC e ixo no saca ni un sacre de veracidat a es suyos articlos. Pos con os quadrons de Borja pasa o mesmo: mira-tos-ne beluns, apareixitos estes zaguers dias, que retractan a o partito —anticatolico e antiespanyol como o que més— a o que, manimenos, votan a mayoria d’os catolicos espanyols en una patarieca mena de suicidio colectivo:

Pos ixo, que ya me veigo navatiando per Libertad Digital ta disfrutar de l’analís grafico d’este sobrebuen debuxant. Libertad Digital, quí me l’iva a dicir. Fez-tos cargo d’o mal que lo fa o PP que fa coincidir a tradicionalistas e liberals en a qualificacion d’o suyo guvierno. Agora solo falta que se’n enteren en Conferéncia Bispal e les ne faigan arribar n’a COPE e 13 TV.

Era val d'Aran

Son barrenatos estes d'a "fabla" (e 2)

Ni sisquiera fan risa. Fan pena. Fan vergüenya. Muita pena e muita vergüenya. E, més que més, fan o ceribato. Es unos per defender es suyos intrereses:

Es atros per defender es suyos:

A cosa ye ignorar a realidat sociolingüistica de l'Alto Aragon. A cosa ye siguir ensoniando a utopia d'una Montanya aragoneso-parlant que fa decadas —u sieglos— que no existe pas. Dende Zaragoça e Uesqueta bels pocos barrenatos s'encenegan en barallar-sen dende os articlos d'opinion de l'Heraldo —u dende os retes socials— entre a indiferiéncia absoluta d'a sociedat altoaragonesa. Ixa sociedat que no se le da una figa no ya o futuro, sino mesmo o present d'a luenga.

L'aragonés ye muerto. E ye muerto perque asinas l'han quiesto es suyos charradors. No l'ha asesinato a dinastia Trastamara u Franco lo faixista. Lo hemos muerto nusatros. Sin una glarimeta sisquiera.

Commemoracion d'a feita de Codo 2014

Unatra anyada, a Hermandad del Tercio de Montserrat ferá memória d’os heroes de Codo, lugaron zaragoçano que en agosto de 1937 estió escenário d’una d’as principals feitas heroïcas que protagonizon es requetés catalans d’o Terç de Requetès de la Mare de Déu de Montserrat e bella quarantena de combatients falangistas, bels diez guardiacivils e muitos vecins d’o lugar que quison defender a Religion e a Pátria á o canto d’os valients carlistas.

Estianyo a commemoracion se ferá o sabado 27 de setiembre. Si en querez més informacion, punchar n’o VINCLO.

Ta coneixer una miqueta més sobre a feita de Codo, punchar n’o VINCLO.

E si querez un sinyalin de veritable memória histórica, punchar en este atro VINCLO.

Agustina Simón e a memória historica

Á la gentota d’IU no les fa mica goyo que b’haiga una carrera zaragoçana que ricuerde á Agustina Simón. Cómo les puede fer goyo á els que una carrera zaragoçana homenageye á una mesaja aragonesa que s’enfrontinó á la bestieça asesinadera d’a R.I.P.ublica con as armas d’a caridat e l’asperança? D’alcuerdo á la lei d’a Memória (sic) Historica (sic) quieren retirar-le o nombre á la carrera que n’a capital aragonesa leva o nombre d’a heroïna. Lo lograran, proafés, con o refirme d’o PPSOE.

Agustina Simón yera naixita de Calatayud, en una familia carlista. Per ixo, quan esclató l’Alçamiento Nacional, ella e a suya germana no dubdon en aduyar á equipar á os primers voluntários de Zaragoça que querevan defender a Religion e a Pátria. Tamien s’encargon d’aloixar á os requetés navarros que plegavan n’a ciudat. No satisfeita con ixos quefers, Agustina s’embrecó como enfermera n’o Hespital d’o Salvador. Bien luego escuelló per l’atencion con a que cudiava á os feritos que heroicament luitavan en o frent d’Aragon. Requetés d’o Tércio d’o Pilar, de Santa Quiteria, almogávars de Belchite, de Nuestra Sinyora de Monserrat, u de Codo recibion a suya desinteresata adedicacion.

Deseyosa de contribuir á la Causa, demandó que la ninviasen ta Belchite, an que a menaça roya yera més periglosa. En o suyo seminário, como enfermera d’o Tércio d’Almogávars, dixó testimónio d’o suyo heroïsmo, siempre en as posicions més expuestas, siempre animando á la tropa, con  una rialleta siempre en os lábios cudiando d’os feritos.

Estió feita prisionera con o mosen e quince requetés. Los levon t’o lugar d’Íxar. O suyo cautivério estió tan terrible como breu. Prou que no renegó d’os suyos ideals. L’afusilon uns brigadistas internacionals d’ixos que agora nos quieren presentar como almirables. L’afusilon, como á o mosen e á os quince carlistas, sin juicio, á las doce d’a nueit en un mont á bels quatre quilómetros d’Íxar. As suyas zagueras parolas fuen Viva España y viva Cristo Rey. Yera o 3 de setiembre de 1937. Estianyo me s’ha pasato o cavo d’anyo. En 2015 (D.m.) no. Me contan que en o Fosal de Zaragoça bi ha una chiqueta losa que honra a suya memória.  En 2015 (D.m.) bi dixaré bellas flors. Un rampallo de margalidas, me creigo.

Son barrenatos estes d'a "fabla"

Esta gent d'a "fabla" continan con as suyas barallas, pecinas, envídias e carranyas per mirar de fer-sen con bel cargo, mientres que l'aragonés (o real) da as bocadas.

Nobody's right if everybody's wrong, diciva una cancion de Buffalo Springfield.

Pos ixo.

Ta veyer For Greater Glory

Encara que a qualidat d'a cópia no ye guaire buena, ve-te-me o vinclo per si nunca queresez tornar á veyer esta pelicla:

VINCLO: For Greater Glory / Cristiada